¡¡nena,nena!!acabo de poñer a mesa e teu pai non ven,vaino chamar.
Unha maña miña aboa dixome esto, detras dunha veu outra, asi ata que nin lembraba o seu propio nome; sufria unha enfermidade coñecida como: Alzheimer.
jueves, 17 de noviembre de 2011
VIVENZAS
fai case catro anos que miña aboa materna finou, estivo enferma durante once anos, pasamolo moi mal, pero esta vivenza serveme pa poder apoiar a persoas q ue estan na mesma situacion.
Me pasó lo mismo con mi abuela, la diferencia que yo estaba a 700km, cuando fuimos a pasar un tiempo con ella y los familiares ya era demasiado tarde, era la noticia que nos estaba esperando al bajar del coche
é unha enfermidade moi dura, non solo para eles, que a sufren, tamen pos que estan o seu caron. o mais importante è que esten activos e non desanimarse.
O martes 29 estiven onda unha persoa que padece de alzheimer. E unha veciña de sempre, e da familia, leveille unhas pastas e galletas, quedou contentisima pero emocionouse o verme. Igual que me estou emocionando eu o escribir esto. Lembrouse de min, preguntoume pola miñla avoa, o avó os meus pais, o pequeno...tamen da sua casa que esta no meu pobo, que ten moitas ganas de ir. Non se acordaba de ti, alba, logo o ensinarlle unha foto no mobil si qe se lembrou e dixenlle que un dia que iamos os dous e preguntoume que cando nos iamos xunguir. Estaba vendo na tele a Pantoja, diciame que a Pantoja lle estaba cantando unha cancion e que lle trouxera un regalo. Contaronme tamen,qe un dia non coñeceu a alguen que vive con ela e dixolle que que facia ali e que naquela casa el non vivia Non sei en que fase estara pero o que si, é que ten momentos malos e outros de lucidez, a veces incluso graciosos, graciosos porque antes desto tamén era asi
non sei decirche concretamente en que fase da enfermidade esta, sei pola miña experiencia que ainda esta no principio, è normal que non se lembre d min, posto que me viu poucas veces, que non recoñeza a alguen que ve a diario tamen se considera normal,dentro da enfermidade,porque estas persoas tenden a faer un retroceso coa memoria,è decir,vai chegar un dia no que pensen que os seus fillos son os seus pais, ou que pense que esta na sua casa e que alguen cambio todo sen pedirlle permiso a ela,esto dase en fases moito mais avanzadas. Referente o da Pantoja è normal, eles pensan que esas persoas viven na tele, perderon o concepto do termo telivision,que todo o que lles pasa e real e que estan ali falando con eles, Miña avoa pasaba horas e horas buscando un can que se chama Rex,cuando o atopaba(cuando comezaba a serie)rifaballe porque tardara moito en vir, e logo acariñabao. cuando vimos que cada vez facia mais iso a sua coidadora(sua filla masi vella)e os demais fillos decidiron mercarlle un cadeliño, podo asegurarvos que foi todo un acerto, parecia que a enfermidade se estaba estancando,aunque en realidade seguia o seu curso pero logramos que miña avoa estivese mais espavilada, recomendollo a todo o mundo. GRAZAS POLA APORTACION
Me pasó lo mismo con mi abuela, la diferencia que yo estaba a 700km, cuando fuimos a pasar un tiempo con ella y los familiares ya era demasiado tarde, era la noticia que nos estaba esperando al bajar del coche
ResponderEliminaré unha enfermidade moi dura, non solo para eles, que a sufren, tamen pos que estan o seu caron. o mais importante è que esten activos e non desanimarse.
ResponderEliminarola
ResponderEliminarola
ResponderEliminargrazas por participar no meu blog
O martes 29 estiven onda unha persoa que padece de alzheimer. E unha veciña de sempre, e da familia, leveille unhas pastas e galletas, quedou contentisima pero emocionouse o verme. Igual que me estou emocionando eu o escribir esto. Lembrouse de min, preguntoume pola miñla avoa, o avó os meus pais, o pequeno...tamen da sua casa que esta no meu pobo, que ten moitas ganas de ir. Non se acordaba de ti, alba, logo o ensinarlle unha foto no mobil si qe se lembrou e dixenlle que un dia que iamos os dous e preguntoume que cando nos iamos xunguir. Estaba vendo na tele a Pantoja, diciame que a Pantoja lle estaba cantando unha cancion e que lle trouxera un regalo. Contaronme tamen,qe un dia non coñeceu a alguen que vive con ela e dixolle que que facia ali e que naquela casa el non vivia Non sei en que fase estara pero o que si, é que ten momentos malos e outros de lucidez, a veces incluso graciosos, graciosos porque antes desto tamén era asi
ResponderEliminarnon sei decirche concretamente en que fase da enfermidade esta, sei pola miña experiencia que ainda esta no principio, è normal que non se lembre d min, posto que me viu poucas veces, que non recoñeza a alguen que ve a diario tamen se considera normal,dentro da enfermidade,porque estas persoas tenden a faer un retroceso coa memoria,è decir,vai chegar un dia no que pensen que os seus fillos son os seus pais, ou que pense que esta na sua casa e que alguen cambio todo sen pedirlle permiso a ela,esto dase en fases moito mais avanzadas. Referente o da Pantoja è normal, eles pensan que esas persoas viven na tele, perderon o concepto do termo telivision,que todo o que lles pasa e real e que estan ali falando con eles, Miña avoa pasaba horas e horas buscando un can que se chama Rex,cuando o atopaba(cuando comezaba a serie)rifaballe porque tardara moito en vir, e logo acariñabao. cuando vimos que cada vez facia mais iso a sua coidadora(sua filla masi vella)e os demais fillos decidiron mercarlle un cadeliño, podo asegurarvos que foi todo un acerto, parecia que a enfermidade se estaba estancando,aunque en realidade seguia o seu curso pero logramos que miña avoa estivese mais espavilada, recomendollo a todo o mundo.
ResponderEliminarGRAZAS POLA APORTACION